'Overheden kunnen mini-grids ondersteunen om de duurzame ontwikkelingsdoelstelling inzake toegang tot energie te bereiken'

Regeringen zouden zich moeten concentreren op mini-grids als middel om toegang tot betrouwbare elektriciteit mogelijk te maken voor honderden miljoenen mensen die deze nog niet hebben, en mini-grids die gebruik maken van zonne-energie en batterijen zijn volwassen geworden als technologieklasse, maar de financiering van dergelijke projecten blijft problematisch , zo blijkt uit een nieuw rapport.

Ongeveer 789 miljoen mensen wereldwijd hebben nog steeds geen toegang tot elektriciteit, wat de zevende is van de internationale Sustainable Development Goals (SDG’s) die in 2015 op de Sustainable Development Summit van de VN zijn aangenomen.Het nieuwe rapport, van de organisatie Sustainable Energy For All, gelanceerd door de VN in 2011 in samenwerking met Bloomberg New Energy Finance (BNEF), stelt dat mini-grids vaak de goedkoopste manier zijn om toegang te bieden, blijkt uit uitgebreid onderzoek van Sub-Sahara-landen. Afrika, Azië en kleine eilandstaten, met casestudies van bestaande projecten in zes landen.

Om de uitdaging van SDG7 aan te gaan, zouden in 2030 ongeveer 238 miljoen huishoudens in deze regio’s toegang tot elektriciteit nodig hebben. De auteurs van het rapport ontdekten dat ongeveer 111 miljoen huishoudens in tien jaar tijd geëlektrificeerd zouden kunnen worden, tegen een kostprijs van ongeveer 128 miljard dollar, waarbij de geschatte kosten van de elektriciteit uit hybride mini-grids op zonne-energie die vandaag op ongeveer 0,49 tot 0,68 dollar per kWh wordt geschat.

Mini-grids kunnen een veel goedkoper en sneller alternatief zijn voor het uitbreiden van het elektriciteitsnet naar landelijke of geïsoleerde gebieden, en van de ongeveer 60 zonne-energie en hybride zonne-energie (meestal zonne-energie met batterijopslag) in 2010 in de beoordeelde regio's waren er in 2010 ruim 2.000. eind februari dit jaar.Ongeveer 60% van deze mini-grids bevindt zich in Azië, en de meerderheid maakt gebruik van zonne-energie met batterijen.Op dit moment bestaat ongeveer tweederde daarvan uit loodzuuraccu's en ongeveer een derde uit lithium-ionbatterijen, maar volgens het rapport neemt de opname van lithium-ion proportioneel toe.

Vergelijk het met grootschalige hernieuwbare energiebronnen

Het mininetwerk en de elektrificatie op het platteland hebben echter niet geprofiteerd van dezelfde schaalvoordelen en beleidsondersteuning die een enorme faciliterende factor zijn geweest voor grootschalige en netgekoppelde hernieuwbare energiebronnen, die vaak gepaard gaan met langlopende afnemerscontracten of zijn ondersteund door subsidies voor initiële kosten of operationele uitgaven.

Het is veel moeilijker voor investeerders om op lange termijn zicht te krijgen op de rendementen en de impact die hun financiering zal hebben op mini-grids, en de sector moet nog een “omslagpunt bereiken waarop hij exponentieel kan groeien zonder gesubsidieerde steun”. aldus het rapport.

Een andere barrière is dat mininetwerken doorgaans een opwekkingscapaciteit van tussen de 10 kW en 100 kW hebben, soms groter worden en een megawatt-schaal bereiken als ze hele gemeenschappen bedienen.Daarentegen beginnen bulkprojecten op het gebied van duurzame energie meestal rond de 1 MW en kunnen oplopen tot 1.000 MW, wat een kans biedt om de grotere deals te sluiten waar particuliere financiers doorgaans de voorkeur aan geven, omdat ze transactiegerelateerde kosten kunnen afschrijven over grotere kapitaalvolumes.Eén antwoord hierop zou kunnen zijn geaggregeerde portfolio-investeringen in mini-grids.

Er kunnen beleidsmakers zijn op overheidsniveau, zoals BNEF en Sustainable Energy for All zeggen, inclusief directe financiële steun.Hier zijn veel mogelijke mechanismen voor, maar resultaatgerichte financiering (RBF) – waarbij de financiering wordt uitbetaald in fasen die afhankelijk zijn van succes – verdient doorgaans de voorkeur boven volledige betaling vooraf wanneer een project voor het eerst wordt gestart.

Belanghebbenden uit de sector kunnen ook stappen ondernemen, schreven de auteurs, met als één grote barrière op dit moment een gebrek aan gegevens, vooral gegevens die de impact bewijzen en vergelijken die mini-grids kunnen hebben op gemeenschappen, de kwaliteit van leven en de economie, om nog maar te zwijgen van de potentiële inkomsten die kunnen worden gegenereerd.

Sommige elektrificatieprogramma's en bedrijven die toegang tot elektriciteit bieden, leggen ook de nadruk op de economische empowerment van hun klantengemeenschappen, door hen in staat te stellen bedrijven te starten met behulp van hun stroom, terwijl andere ontwikkelaars ervoor kunnen zorgen dat een gepland mininetwerk zowel een industriële afnemer als huishoudens heeft. .

Kortom, het rapport betoogt dat, hoewel er een uitdaging in het verschiet ligt, ondersteunende beleidskaders, volwassen industriële praktijken en technologisch bewustzijn, evenals zichtbaarheid van de impact voor investeerders en ontwikkelingsfinanciers, een groot verschil kunnen maken bij het verschaffen van toegang tot elektriciteit in overeenstemming met de werelddoelstellingen. over duurzame ontwikkeling.Ondanks de barrières blijft de markt groeien, met meer dan 5.000 lopende projecten volgens de auteurs van het rapport. Er werd ook opgemerkt dat hoewel dit voorheen het domein was van voornamelijk kleine bedrijven en NGO's, een breder scala aan belanghebbenden betrokken raakt bij de mini-gridruimte, inclusief grote spelers uit de bestaande energiesector.