Obciążalność prądowa izolowanego przewodu lub kabla to maksymalny prąd, jaki może on w sposób ciągły przenosić bez przekraczania jego znamionowej temperatury.Nazywa się to również amperaturą.
Podczas pracy kable ulegają stratom elektrycznym, które objawiają się ciepłem w przewodniku, izolacji i innych metalowych elementach konstrukcji.Aktualna wartość znamionowa będzie zależeć od tego, jak ciepło jest rozpraszane przez powierzchnię kabla i do otaczających obszarów.Temperatura znamionowa kabla jest czynnikiem decydującym o obciążalności prądowej kabla.Maksymalna temperatura znamionowa kabla jest zasadniczo określona przez materiał izolacyjny.
Wybierając temperaturę otoczenia jako podstawę dla otoczenia, dostępny jest dopuszczalny wzrost temperatury, na podstawie którego można obliczyć maksymalną obciążalność kabla dla konkretnego środowiska.Znając wartość oporu cieplnego warstwy materiału w konstrukcji kabla, można obliczyć prąd znamionowy.
Wzór na obliczenie obciążalności prądowej jest następujący:
I = dopuszczalny prąd znamionowy
∆Φ = wzrost temperatury przewodu w (K)
R= Rezystancja prądu przemiennego na jednostkę długości przewodu przy maksymalnej temperaturze roboczej (Ω/m)
Wd = strata dielektryczna na jednostkę długości izolacji otaczającej przewodnik (W/m)
T1= Opór cieplny na jednostkę długości pomiędzy jednym przewodnikiem a osłoną (K m/W)
T2 = opór cieplny na jednostkę długości podłoża pomiędzy osłoną a pancerzem (K m/W)
T3 = opór cieplny na jednostkę długości zewnętrznej powłoki kabla (K m/W)
T4 = opór cieplny na jednostkę długości pomiędzy powierzchnią kabla a otaczającym medium (K m/W)
n = liczba przewodów nośnych w kablu (przewody o jednakowych średnicach i przenoszące to samo obciążenie)
λ1 = Stosunek strat w metalowej osłonie do całkowitych strat we wszystkich przewodnikach w tym kablu
λ2 = stosunek strat w pancerzu do całkowitych strat we wszystkich żyłach tego kabla.
2021-03-02
