Fotovoltaïsche kabel

Fotovoltaïsche kabel
Zonne-energietechnologie zal een van de toekomstige groene energietechnologieën worden.Zonne-energie of fotovoltaïsche zonne-energie (PV) wordt steeds vaker gebruikt in China.Naast de snelle ontwikkeling van door de overheid gesteunde fotovoltaïsche energiecentrales, zijn particuliere investeerders ook actief bezig met het bouwen van fabrieken en zijn ze van plan deze in productie te nemen voor de wereldwijde verkoop van zonnepanelen.
Chinese naam: fotovoltaïsche kabel Buitenlandse naam: Pv-kabel
Productmodel: fotovoltaïsche kabel Kenmerken: uniforme manteldikte en kleine diameter

Invoering
Productmodel: fotovoltaïsche kabel

Aderdoorsnede: fotovoltaïsche kabel
Veel landen bevinden zich nog in de leerfase.Het lijdt geen twijfel dat bedrijven in de sector, om de beste winsten te behalen, moeten leren van landen en bedrijven die vele jaren ervaring hebben met toepassingen van zonne-energie.
De bouw van kosteneffectieve en winstgevende fotovoltaïsche energiecentrales vertegenwoordigt het belangrijkste doel en het belangrijkste concurrentievermogen van alle fabrikanten van zonne-energie.In feite hangt de winstgevendheid niet alleen af ​​van de efficiëntie of hoge prestaties van het zonnepaneel zelf, maar ook van een reeks componenten die geen directe relatie lijken te hebben met het paneel.Maar al deze componenten (zoals kabels, connectoren, aansluitdozen) moeten worden geselecteerd op basis van de langetermijninvesteringsdoelstellingen van de inschrijver.De hoge kwaliteit van de geselecteerde componenten kan ervoor zorgen dat het zonnesysteem niet rendabel is vanwege de hoge reparatie- en onderhoudskosten.
Mensen beschouwen het bedradingssysteem dat fotovoltaïsche modules en omvormers verbindt bijvoorbeeld doorgaans niet als een belangrijk onderdeel.
Het niet gebruiken van speciale kabels voor zonne-energietoepassingen zal echter de levensduur van het hele systeem beïnvloeden.
Zonne-energiesystemen worden zelfs vaak gebruikt onder zware omgevingsomstandigheden, zoals hoge temperaturen en ultraviolette straling.In Europa zal een zonnige dag ervoor zorgen dat de temperatuur van het zonnesysteem ter plaatse 100 ° C bereikt. Tot nu toe zijn de verschillende materialen die we kunnen gebruiken PVC, rubber, TPE en hoogwaardige crosslink-materialen, maar helaas de rubberen kabel met een nominale temperatuur van 90°C, en zelfs de PVC-kabel met een nominale temperatuur van 70°C. Deze wordt ook vaak buitenshuis gebruikt.Uiteraard heeft dit een grote invloed op de levensduur van het systeem.
De productie van HUBER + SUHNER zonnekabel heeft een geschiedenis van meer dan 20 jaar.De zonne-energieapparatuur die dit type kabel gebruikt in Europa, wordt ook al meer dan 20 jaar gebruikt en verkeert nog steeds in goede staat.

Omgevingsstress
Voor fotovoltaïsche toepassingen moeten materialen die buitenshuis worden gebruikt, gebaseerd zijn op UV, ozon, ernstige temperatuurschommelingen en chemische aantasting.Het gebruik van materialen van lage kwaliteit onder dergelijke omgevingsbelasting zal ervoor zorgen dat de kabelmantel kwetsbaar wordt en zelfs de kabelisolatie kan aantasten.Al deze situaties zullen het verlies van het kabelsysteem direct vergroten, en ook het risico op kortsluiting van de kabel zal toenemen.Op de middellange en lange termijn is de kans op brand of persoonlijk letsel ook groter. Met 120 ° C is het bestand tegen barre weersomstandigheden en mechanische schokken in de apparatuur.Volgens de internationale standaard IEC216RADOX®-zonnekabel is de levensduur in de buitenomgeving 8 keer zo lang als die van rubberen kabels, en 32 keer zo lang als die van PVC-kabels.Deze kabels en componenten hebben niet alleen de beste weersbestendigheid, UV- en ozonbestendigheid, maar zijn ook bestand tegen een breder scala aan temperatuurveranderingen (bijvoorbeeld: de –40°C至125°CHUBER+SUHNER RADOX®-zonnekabel is een elektronenstraalkruis -linkkabel met een nominale temperatuur van).

Om het potentiële gevaar veroorzaakt door hoge temperaturen het hoofd te bieden, gebruiken fabrikanten vaak dubbel geïsoleerde, met rubber omhulde kabels (bijvoorbeeld: H07 RNF).De standaarduitvoering van dit type kabel is echter alleen toegestaan ​​voor gebruik in omgevingen met een maximale bedrijfstemperatuur van 60°C. In Europa is de temperatuurwaarde die op het dak gemeten kan worden oplopend tot 100°C.

RADOX®De nominale temperatuur van de zonnekabel is 120 ° C (deze kan 20.000 uur worden gebruikt).Deze beoordeling komt overeen met 18 jaar gebruik bij een continue temperatuur van 90 ° C;wanneer de temperatuur lager is dan 90 ° C, is de levensduur langer.Over het algemeen moet de levensduur van zonne-energieapparatuur meer dan 20 tot 30 jaar bedragen.

Op basis van bovenstaande redenen is het zeer noodzakelijk om speciale zonnekabels en componenten in het zonnesysteem te gebruiken.
Bestand tegen mechanische belastingen
Tijdens installatie en onderhoud kan de kabel namelijk over de scherpe rand van de dakconstructie worden geleid en moet de kabel bestand zijn tegen druk, buiging, spanning, dwarstrekbelasting en sterke schokken.Als de sterkte van de kabelmantel niet voldoende is, zal de kabelisolatie ernstig beschadigd raken, wat de levensduur van de gehele kabel zal beïnvloeden of problemen zoals kortsluiting, brand en persoonlijk letsel zal veroorzaken.

Het verknoopte materiaal met straling heeft een hoge mechanische sterkte.Het verknopingsproces verandert de chemische structuur van het polymeer en smeltbare thermoplastische materialen worden omgezet in niet-smeltbare elastomeermaterialen.Crosslinkstraling verbetert de thermische, mechanische en chemische eigenschappen van kabelisolatiematerialen aanzienlijk.
Als 's werelds grootste markt voor zonne-energie heeft Duitsland te maken gehad met alle problemen die verband houden met de kabelselectie.Tegenwoordig is in Duitsland meer dan 50% van de apparatuur bestemd voor zonne-energietoepassingen

HUBER+SUHNER RADOX®-kabel.

RADOX®: Uiterlijkkwaliteit

kabel.
Uiterlijk kwaliteit
RADOX-kabel:
· Perfecte rondloop van de kabelkern
· De dikte van de mantel is uniform
· Kleinere diameter · Kabeladers zijn niet concentrisch
· Grote kabeldiameter (40% groter dan RADOX-kabeldiameter)
· Ongelijke dikte van de mantel (veroorzaakt defecten aan het kabeloppervlak)

Contrastverschil
De eigenschappen van fotovoltaïsche kabels worden bepaald door hun speciale isolatie- en mantelmaterialen voor kabels, die wij vernet PE noemen.Na bestraling met een bestralingsversneller zal de moleculaire structuur van het kabelmateriaal veranderen, waardoor de prestaties in alle opzichten behouden blijven.Weerstand tegen mechanische belastingen Tijdens installatie en onderhoud kan de kabel over de scherpe rand van de dakconstructie worden geleid en moet de kabel bestand zijn tegen druk, buiging, spanning, dwarstrekbelasting en sterke schokken.Als de sterkte van de kabelmantel niet voldoende is, zal de kabelisolatie ernstig beschadigd raken, wat de levensduur van de gehele kabel zal beïnvloeden of problemen zoals kortsluiting, brand en persoonlijk letsel zal veroorzaken.

Belangrijkste prestaties
Elektrische prestaties
DC-weerstand
De DC-weerstand van de geleidende kern is niet groter dan 5,09Ω/km wanneer de afgewerkte kabel een temperatuur van 20 ℃ heeft.
2 Dompelspanningstest
De afgewerkte kabel (20 m) wordt gedurende 1 uur ondergedompeld in (20 ± 5) ° C water gedurende 1 uur en breekt vervolgens niet af na een spanningstest van 5 minuten (AC 6,5 kV of DC 15 kV)
3 Langdurige DC-spanningsweerstand
Het monster is 5 m lang, wordt in (85 ± 2) ℃ gedestilleerd water met 3% natriumchloride (NaCl) gedurende (240 ± 2) uur geplaatst en de twee uiteinden bevinden zich 30 cm boven het wateroppervlak.Tussen de kern en het water wordt een gelijkspanning van 0,9 kV aangelegd (de geleidende kern is verbonden met de positieve elektrode en het water is verbonden met de negatieve elektrode).Nadat u het monster hebt genomen, voert u de spanningstest door onderdompeling in water uit. De testspanning is AC 1 kV en er is geen doorslag vereist.
4 Isolatieweerstand
De isolatieweerstand van de afgewerkte kabel bij 20 ℃ is niet minder dan 1014Ω · cm,
De isolatieweerstand van de afgewerkte kabel bij 90 ° C bedraagt ​​niet minder dan 1011Ω · cm.
5 Oppervlakteweerstand van de mantel
De oppervlakteweerstand van de afgewerkte kabelmantel mag niet minder zijn dan 109Ω.

Prestatie test
1. Druktest bij hoge temperatuur (GB / T 2951.31-2008)
Temperatuur (140 ± 3) ℃, tijd 240min, k = 0,6, de inkepingsdiepte bedraagt ​​niet meer dan 50% van de totale dikte van isolatie en omhulsel.En ga door met AC6,5kV, 5 minuten spanningstest, vereist geen storing.
2 Vochtige hittetest
Het monster wordt gedurende 1000 uur in een omgeving met een temperatuur van 90 ° C en een relatieve vochtigheid van 85% geplaatst.Na afkoelen tot kamertemperatuur is de veranderingssnelheid van de treksterkte kleiner dan of gelijk aan -30%, en de veranderingssnelheid van de rek bij breuk is minder dan of gelijk aan -30%.
3 Zuur- en alkali-oplossingstest (GB / T 2951.21-2008)
De twee groepen monsters werden ondergedompeld in een oxaalzuuroplossing met een concentratie van 45 g / l en een natriumhydroxideoplossing met een concentratie van 40 g / l bij een temperatuur van 23 ° C en een tijd van 168 uur.Vergeleken met vóór de onderdompelingsoplossing was de veranderingssnelheid van de treksterkte ≤ ± 30%, rek bij breuk ≥100%.
4 Compatibiliteitstest
Nadat de kabel is verouderd bij 7 × 24 uur (135 ± 2) ℃, is de veranderingssnelheid van de treksterkte voor en na veroudering van de isolatie kleiner dan of gelijk aan 30%, de veranderingssnelheid van de rek bij breuk is minder dan of gelijk aan 30%;-30%, de veranderingssnelheid van rek bij breuk ≤ ± 30%.
5 Impacttest bij lage temperatuur (8,5 in GB / T 2951.14-2008)
Koeltemperatuur -40 ℃, tijd 16 uur, valgewicht 1000 g, impactblokmassa 200 g, valhoogte 100 mm, scheuren mogen niet zichtbaar zijn op het oppervlak.
6 Buigtest bij lage temperatuur (8,2 in GB / T 2951.14-2008)
Koeltemperatuur (-40 ± 2) ℃, tijd 16 uur, de diameter van de teststaaf is 4 tot 5 keer de buitendiameter van de kabel, ongeveer 3 tot 4 slagen, na de test mogen er geen zichtbare scheuren in de mantel zijn oppervlak.
7 Ozonbestendigheidstest
De monsterlengte is 20 cm en wordt gedurende 16 uur in een droogvat geplaatst.De diameter van de teststaaf die bij de buigtest wordt gebruikt, is (2 ± 0,1) maal de buitendiameter van de kabel.Testbox: temperatuur (40 ± 2) ℃, relatieve vochtigheid (55 ± 5)%, ozonconcentratie (200 ± 50) × 10-6%, luchtstroom: 0,2 tot 0,5 keer het volume van de testkamer / min.Het monster wordt gedurende 72 uur in de testbox geplaatst.Na de test mogen er geen scheuren zichtbaar zijn op het oppervlak van de huls.
8 Weersbestendigheid / UV-test
Elke cyclus: watersproeien gedurende 18 minuten, xenonlamp drogen gedurende 102 minuten, temperatuur (65 ± 3) ℃, relatieve vochtigheid 65%, minimaal vermogen onder golflengte 300-400 nm: (60 ± 2) W / m2.De buigtest bij kamertemperatuur wordt na 720 uur uitgevoerd.De diameter van de teststaaf is 4 tot 5 keer de buitendiameter van de kabel.Na de test mogen er geen scheuren zichtbaar zijn op het manteloppervlak.
9 Dynamische penetratietest
Bij kamertemperatuur bedraagt ​​de snijsnelheid 1N/s, het aantal snijtests: 4 keer, elke keer dat de test wordt voortgezet, moet het monster 25 mm naar voren worden bewogen en 90 ° met de klok mee worden gedraaid.Noteer de penetratiekracht F op het moment van contact tussen de verenstalen naald en de koperdraad, en de verkregen gemiddelde waarde is ≥150 · Dn1 / 2 N (4 mm2 doorsnede Dn = 2,5 mm)
10 Weerstand tegen deuken
Neem drie secties met monsters, elke sectie wordt gescheiden door 25 mm, en er worden in totaal 4 inkepingen gemaakt met een rotatie van 90 °.De inkepingsdiepte bedraagt ​​0,05 mm en staat loodrecht op de koperdraad.De drie secties met monsters werden gedurende 3 uur in testkamers bij -15 ° C, kamertemperatuur en + 85 ° C geplaatst en vervolgens op doornen in hun respectieve testkamers gewikkeld.De diameter van de doorn is (3 ± 0,3) maal de minimale buitendiameter van de kabel.Voor elk monster staat minimaal één score aan de buitenkant.Voer een AC0,3kV-test voor onderdompeling in water uit zonder storing.
11 Warmtekrimptest van de mantel (11 in GB / T 2951.13-2008)
Het monster wordt op lengte L1 = 300 mm gesneden, gedurende 1 uur in een oven bij 120 ° C geplaatst, vervolgens naar kamertemperatuur gebracht om af te koelen. Deze koel- en verwarmingscyclus wordt vijf keer herhaald en ten slotte afgekoeld tot kamertemperatuur, waarbij het monster moet worden gekoeld. een thermische contractiesnelheid van ≤2% hebben.
12 Verticale brandtest
Nadat de voltooide kabel gedurende 4 uur bij (60 ± 2) ℃ is geplaatst, wordt de verticale brandtest uitgevoerd, gespecificeerd in GB / T 18380.12-2008.
13 Halogeengehaltetest
PH en geleidbaarheid
Monsterplaatsing: 16 uur, temperatuur (21 ~ 25) ℃, vochtigheid (45 ~ 55)%.Twee monsters, elk (1000 ± 5) mg, opgesplitst in deeltjes van minder dan 0,1 mg.Luchtstroomsnelheid (0,0157 · D2) l · h-1 ± 10%, de afstand tussen de verbrandingsboot en de rand van de ovenverwarming effectief gebied ≥300 mm, de temperatuur van de verbrandingsboot moet ≥935 ℃ zijn, 300 m verwijderd van de verbrandingsboot (in de richting van de luchtstroom) De temperatuur moet ≥900 ℃ zijn.
Het door het testmonster gegenereerde gas wordt opgevangen door een gaswasfles met daarin 450 ml (PH-waarde 6,5 ± 1,0; geleidbaarheid ≤ 0,5 μS/mm) gedestilleerd water.Testperiode: 30 minuten.Vereisten: PH≥4,3;geleidbaarheid ≤10μS/mm.

De inhoud van belangrijke elementen
Cl- en Br-gehalte
Monsterplaatsing: 16 uur, temperatuur (21 ~ 25) ℃, vochtigheid (45 ~ 55)%.Twee monsters, elk (500-1000) mg, vermalen tot 0,1 mg.
Luchtstroomsnelheid (0,0157 · D2) l · h-1 ± 10%, het monster wordt gedurende 40 minuten gelijkmatig verwarmd tot (800 ± 10) ℃ en gedurende 20 minuten gehandhaafd.
Het door het testmonster gegenereerde gas wordt door een gaswasfles gezogen die 220 ml/0,1 M natriumhydroxideoplossing bevat;de vloeistof van de twee gaswasflessen wordt in de meetfles geïnjecteerd, en de gaswasfles en de accessoires worden gereinigd met gedestilleerd water en geïnjecteerd in de meetfles 1000 ml. Gebruik na afkoelen tot kamertemperatuur een pipet om 200 ml van de vloeistof te druppelen. testoplossing in een maatkolf, voeg 4 ml geconcentreerd salpeterzuur, 20 ml 0,1 M zilvernitraat, 3 ml nitrobenzeen toe en roer tot witte vlokjes zich afzetten;voeg 40% ammoniumsulfaat toe. De waterige oplossing en een paar druppels salpeterzuuroplossing werden volledig gemengd, geroerd met een magnetische roerder, en de oplossing werd getitreerd door ammoniumbisulfaat toe te voegen.
Vereisten: De gemiddelde waarde van de testwaarden van de twee monsters: HCL≤0,5%;HBr≤0,5%;
De testwaarde van elk monster ≤ het gemiddelde van de testwaarden van de twee monsters ± 10%.
F-inhoud
Plaats 25-30 mg monstermateriaal in een zuurstofcontainer van 1 liter, laat 2 tot 3 druppels alkanol vallen en voeg 5 ml 0,5 M natriumhydroxideoplossing toe.Laat het monster uitbranden en giet het residu onder een lichte spoeling in een maatbeker van 50 ml.
Meng 5 ml bufferoplossing met de monsteroplossing en spoel de oplossing tot aan de markering.Teken een kalibratiecurve, bepaal de fluorconcentratie van de monsteroplossing en verkrijg door berekening het percentage fluor in het monster.
Vereisten: ≤0,1%.
14 Mechanische eigenschappen van isolatie- en mantelmaterialen
Vóór veroudering bedraagt ​​de treksterkte van de isolatie ≥6,5N/mm2, de rek bij breuk ≥125%, de treksterkte van de mantel ≥8,0N/mm2 en de rek bij breuk ≥125%.
Na (150 ± 2) ℃, 7 × 24 uur veroudering, de veranderingssnelheid van de treksterkte voor en na veroudering van isolatie en omhulsel ≤-30%, en de veranderingssnelheid van breukrek voor en na veroudering van isolatie en omhulsel ≤-30 %.
15 Thermische verlengingstest
Onder de belasting van 20N / cm2, nadat het monster gedurende 15 minuten is onderworpen aan een thermische verlengingstest bij (200 ± 3) ℃, mag de mediaanwaarde van de verlenging van isolatie en omhulsel niet groter zijn dan 100%.Het proefstuk wordt uit de oven gehaald en afgekoeld om de afstand tussen de lijnen te markeren. De mediaanwaarde van de toename van het percentage van de afstand voordat het proefstuk in de oven wordt geplaatst, mag niet groter zijn dan 25%.
16 Thermische levensduur
Volgens EN 60216-1 en EN60216-2 Arrhenius-curve is de temperatuurindex 120 ℃.Tijd 5000 uur.Retentiegraad van isolatie en rek van de mantel bij breuk: ≥50%.Daarna werd een buigproef bij kamertemperatuur uitgevoerd.De diameter van de teststaaf is tweemaal de buitendiameter van de kabel.Na de test mogen er geen scheuren zichtbaar zijn op het manteloppervlak.Vereiste levensduur: 25 jaar.

Kabel selectie
De kabels die worden gebruikt in het laagspannings-DC-transmissiegedeelte van het fotovoltaïsche energieopwekkingssysteem op zonne-energie stellen verschillende eisen aan de aansluiting van verschillende componenten vanwege verschillende gebruiksomgevingen en technische vereisten.De algemene factoren waarmee rekening moet worden gehouden zijn: de isolatieprestaties van de kabel, hittebestendigheid en vlamvertraging. Houd rekening met specificaties voor verouderingsprestaties en draaddiameters.Specifieke vereisten zijn als volgt:
1. De verbindingskabel tussen de zonnecelmodule en de module wordt doorgaans rechtstreeks aangesloten op de verbindingskabel die op de moduleaansluitdoos is bevestigd.Wanneer de lengte niet voldoende is, kan er ook een speciale verlengkabel gebruikt worden.Afhankelijk van het verschillende vermogen van de componenten heeft dit type verbindingskabel drie specificaties, zoals 2,5 m㎡, 4,0 m㎡, 6,0 m㎡ enzovoort.Dit type verbindingskabel maakt gebruik van een dubbellaagse isolatiemantel, die uitstekend bestand is tegen ultraviolet, water, ozon, zuur, zouterosie, uitstekend bestand tegen alle weersomstandigheden en slijtvastheid.
2. De verbindingskabel tussen de accu en de omvormer moet een meeraderig flexibel snoer gebruiken dat de UL-test heeft doorstaan ​​en zo dicht mogelijk aangesloten worden.Het kiezen van korte en dikke kabels kan systeemverliezen verminderen, de efficiëntie verbeteren en de betrouwbaarheid vergroten.
3. De verbindingskabel tussen de vierkante accu-array en de controller of DC-aansluitdoos vereist ook het gebruik van meeraderige flexibele kabels die de UL-test doorstaan.De specificaties van het dwarsdoorsnedeoppervlak worden bepaald op basis van de maximale stroomuitvoer door de vierkante array.
Het dwarsdoorsnedeoppervlak van de DC-kabel wordt bepaald aan de hand van de volgende principes: de verbindingskabel tussen de zonnecelmodule en de module, de verbindingskabel tussen de accu en de accu, en de verbindingskabel voor de AC-belasting.1,25 keer de stroom;de verbindingskabel tussen de vierkante reeks zonnecellen en de verbindingskabel tussen de accu(groep) en de omvormer, de nominale stroom van de kabel is doorgaans 1,5 keer de maximale continue werkstroom van elke kabel.
Exportcertificering
De fotovoltaïsche kabel die andere fotovoltaïsche modules ondersteunt, wordt naar Europa geëxporteerd en de kabel moet voldoen aan het TUV MARK-certificaat uitgegeven door TUV Rheinland in Duitsland.Eind 2012 lanceerde TUV Rheinland Duitsland een reeks nieuwe normen ter ondersteuning van fotovoltaïsche modules, enkeladerige draden met DC 1,5KV en meeraderige draden met fotovoltaïsche AC.
Nieuws ②: Inleiding tot het gebruik van kabels en materialen die vaak worden gebruikt in fotovoltaïsche zonne-energiecentrales.

Naast de hoofdapparatuur, zoals fotovoltaïsche modules, omvormers en step-up transformatoren, hebben de ondersteunende aangesloten fotovoltaïsche kabelmaterialen tijdens de bouw van fotovoltaïsche energiecentrales op zonne-energie de algehele winstgevendheid, operationele veiligheid en hoge efficiëntie van fotovoltaïsche energiecentrales. .Met een cruciale rol zal New Energy in de volgende dimensies een gedetailleerde introductie geven over het gebruik en de omgeving van kabels en materialen die gewoonlijk worden gebruikt in fotovoltaïsche zonne-energiecentrales.

Volgens het systeem van fotovoltaïsche zonne-energiecentrales kunnen kabels worden onderverdeeld in DC-kabels en AC-kabels.
1. DC-kabel
(1) Seriële kabels tussen componenten.
(2) Parallelle kabels tussen de strings en tussen de strings en de DC-verdeelkast (combibox).
(3) De kabel tussen de DC-verdeelkast en de omvormer.
De bovenstaande kabels zijn allemaal DC-kabels, die buiten worden gelegd en moeten worden beschermd tegen vocht, blootstelling aan zonlicht, kou, hitte en ultraviolette straling.In sommige speciale omgevingen moeten ze ook worden beschermd tegen chemicaliën zoals zuren en logen.
2. AC-kabel
(1) De verbindingskabel van de omvormer naar de opvoertransformator.
(2) De verbindingskabel van de opvoertransformator naar het stroomverdeelapparaat.
(3) De verbindingskabel van het stroomverdeelapparaat naar het elektriciteitsnet of de gebruikers.
Dit deel van de kabel is een AC-belastingskabel en de binnenomgeving is meer aangelegd, wat kan worden geselecteerd op basis van de algemene selectievereisten voor stroomkabels.
3. Speciale fotovoltaïsche kabel
Een groot aantal DC-kabels in fotovoltaïsche energiecentrales moet buiten worden aangelegd en de omgevingsomstandigheden zijn zwaar.De kabelmaterialen moeten worden bepaald op basis van de weerstand tegen ultraviolette straling, ozon, ernstige temperatuurveranderingen en chemische erosie.Langdurig gebruik van gewone materiaalkabels in deze omgeving zal ervoor zorgen dat de kabelmantel kwetsbaar wordt en zelfs de kabelisolatie kan aantasten.Deze omstandigheden zullen het kabelsysteem direct beschadigen en ook het risico op kortsluiting in de kabel vergroten.Op de middellange en lange termijn is de kans op brand of persoonlijk letsel ook groter, wat de levensduur van het systeem aanzienlijk beïnvloedt.
4. Materiaal van de kabelgeleider
In de meeste gevallen werken de DC-kabels die in fotovoltaïsche energiecentrales worden gebruikt, lange tijd buitenshuis.Vanwege de beperkingen van de bouwomstandigheden worden connectoren meestal gebruikt voor kabelverbindingen.Kabelgeleidermaterialen kunnen worden onderverdeeld in koperen kern en aluminiumkern.
5. Materiaal van de kabelisolatiemantel
Tijdens de installatie, werking en onderhoud van fotovoltaïsche energiecentrales kunnen de kabels in de grond onder de grond worden geleid, in het onkruid en de rotsen, op de scherpe randen van de dakconstructie, of in de lucht worden blootgesteld.De kabels zijn bestand tegen verschillende externe krachten.Als de kabelmantel niet sterk genoeg is, zal de kabelisolatie beschadigd raken, wat de levensduur van de gehele kabel zal beïnvloeden of problemen zoals kortsluiting, brand en persoonlijk letsel zal veroorzaken.